Elə tanınmaq da var, belə tanınmaq da... - Qalib İBRAHİMOĞLU
Özlərinə "şair" deyən bir yığın var ki, şeir yazmaq əvəziə yazılanlara mız qoyurlar. Bu tiplər dirilərdən əl çəkərək, indi də dünyasını dəyişmiş şairləri hədəfə alıblar. Onlar üçün yazı-pozu boş şeydir...
Adını yazıb şərəfləndirmək istəmədiyim, özünə "şair" deyən birisi durub dururkən şair Mikayıl Müşfiqi təhqir edib. Demə, bir neçə günüymüş ki, adam şairi oxuyandan sonra qərara gəlib ki, "Müşfiq çox mənasız adam olub".
Başlayaq, elə burdan. Adam, Müşfiq mənasız olubsa, niyə günlərini onu oxumağa sərf edibsən? Demək, Mikayıl Müşfiq şeirlərinin mənası səni buna vadar edib.
"Şair" iddia edir ki, şairin bu qədər tanınmağı, böyük şair kimi hörmətə sahib olması təsadüfdür. "Tam onun öldüyü yaşdayam. Mənim bu yaşda düşündüklərim bəllidir. O isə çox qıjı düşüncənin adamı olub. Sadəcə, o, nakam ölüb deyə, camaatın ona yazığı gəlir".
Bir nəfər demir ki, ay sinəsinə döyüb heç kəsi bəyənməyən "şair", elə deyil. Tutaq ki, sən də elə bu yaşda öldün (gecindən olsun, cavansan, bəlkə gələcəkdə nəsə yazıb-yarada bildin), vallah və billah, səni qırxından sonra heç kəs xatırlamayacaq.
Adam Mikayıl Müşfiq haqqında ağzına gələni yazandan sonra peşman olub. Bunu da özü "publika.az"a deyib. "Statusu yazdım, ancaq sonra peşman oldum. Mikayıl Müşfiq bizim böyük şairimizdir. Onu təhqir etmək kimi bir fikrim olmayıb".
Fikrin olmasa da, təhqir etmisən. Özü də etiraf edir ki, bu gün milli dəyərlərin, yazarların tənqid, təhqir edilməsi adət halını alıb, ancaq "şair" bu axına qoşulmaq fikrindən uzaqmış. Heç statusu yazanda da bu haqda fikirləşməyibmiş.
Bu məsələdən sonra əksəriyyət belələrinə qarşı tədbirlər görülməsini istəyir. Bəziləri hətta bu məsələnin Milli Məclis tribunasından qaldırılmasını təklif edir. Belə aşağı səviyyəli söhbətləri parlamentdə müzakirə edib həmin adamları hörmətəmi mindirmək istəyirsiniz? Allaha and olsun, belələrinə adlarının bircə dəfə yuxarılarda çəkilməsi kifayətdir ki, sinələrinə bayaqdan bir vururdularsa, indi beş dəfə vurub ağızları köpüklə-köpüklənə "mən də şairəm" desinlər.
O biri tərəfdən, belələrinin indi meydanda at oynatmasının bir günahı da mətbuatın üzərinə düşür. Belə ki, onların sosial şəbəkələrdə yazdıqlarını tirajlayanda nəticəni də göz önünə almalıydıq.
Nəsə, şair və yazıçılar dedikləri sözlə yadda qalırlar. Bəziləri Mikayıl Müşfiq kimi söz deyib yadda qalır, xatırlanır, bəziləri də onu hədəfə alan "şair" kimi. Və nədənsə gənclərin əksəriyyəti ikinci yolu seçirlər. Çox təəssüf...
